แบกเป้ไปเที่ยวน่าน (2)
หลังจากไหว้พระกันมาทั้งวัน ระหว่างวันก็พูดคุยกับชาวบ้าน
คนท้องถิ่นพร้อมเก็บข้อมูลท่องเที่ยวในวันต่อๆไป กลับสู่ที่พัก พักผ่อนและวางแผนท่องเที่ยวกันต่อ ตั้งใจว่าจะไปสัมผัสความงดงามของธรรมชาติจึงวางแผนไปเที่ยวอำเภอบ่อเกลือ
ตื่นแต่เช้าติดต่อพี่จักรยานยนต์รับจ้างเพื่อพาไปไหว้พระธาตุเขาน้อย ชมเมืองน่านจากมุมสูง ก่อนไปที่สถานีขนส่งจังหวัดน่าน
ออกจากเมืองน่านไปประมาณ 2 กิโลเมตร เป็นทางขึ้นเขา
วัดนี้เป็นปูชนียสถานที่สำคัญและเก่าแก่อีกแห่งหนึ่ง
สันนิษฐานว่ามีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพระธาตุแช่แห้ง
บรรยากาศยามเช้า อากาศเย็นสบาย หมอกลงพอดีทำให้ไม่ได้เห็นวิวเมืองน่าน
ได้ยินเสียงไก่ขันแต่เช้า
ออกเดินทางจากขนส่งเมืองน่านเวลา
8.00 น. ด้วยรถโดยสารภายในจังหวัด มีรถสองแถวและรถมินิบัส
โดยที่รถมินิบัสออกชั่วโมงละ 1 คัน ทั้งนี้ต้องต่อรถไปที่อำเภอปัวก่อน
ระยะทางประมาณ 60 กม.
ผมประมาณว่าน่าจะไปทันรถสองแถวที่เดินทางไปอำเภอบ่อเกลือที่มีแค่ 3 เที่ยวเวลา 7.30, 9.30, 11.30 น.
ปรากฏว่าไปถึงปัว
9.40 น. ไม่ทันรอบ 9.30 น. ซะแล้ว!
เดินไปที่ท่ารถไปบ่อเกลือมีผู้โดยสารรออยู่ 1คน สอบถามแล้วรถเที่ยว 9.30 น.
ไม่ออกเพราะมีผู้โดยสารคนเดียวดังนั้นขากลับจากบ่อเกลือเที่ยวนี้ก็จะไม่มี รถออก 11.30 น. มีผู้โดยสารประมาณ
7-8 คน ทั้งนี้การโดยสารระหว่างอำเภอค่อนข้างลำบาก
ระยะทางประมาณ
70 กว่ากม. ใช้เวลาเดินทางประมาณ
1.30 นาที เป็นเส้นทางไต่เขาสลับลงเขาไปตลอดทาง
ระหว่างทางมีที่เที่ยวเพียงแห่งเดียวคืออุทยานแห่งชาติดอยภูคา ทุกปีในเดือนกุมภาพันธ์ดอกชมพูภูคาจะผลิดอกตามปลายกิ่งเป็นช่อสีชมพูยาว
30-35 เซนติเมตร เมื่อบานจะทำให้ช่อดอกเป็นพุ่มสวยงาม
เดินทางถึงบ่อเกลือเวลาบ่ายโมง จุดนี้เป็นปลายทางไม่มีบริการรถโดยสารแล้ว เดินหาที่พักได้พักที่ฆ้องดังรีสอร์ท ที่บ่อเกลือนี้มีสภาพแวดล้อมเป็นหุบเขามีเขาล้อมรอบทุกด้าน อากาศเย็นสบาย สูดหายใจเข้าลึกๆ
เต็มปอด สดชื่น! พักเอาแรงสักหน่อย นอนพัก อ่านหนังสือดีๆ
สักเล่ม
ช่วงเย็นแดดอ่อนๆ เดินชมบ่อเกลือสินเธาว์ภูเขา จากหลักฐานทางธรณีวิทยาพบว่าบนยอดดอยสูงแห่งนี้เคยเป็นทะเลมาก่อน
จึงมีสายน้ำเค็มใต้ดินไหลผ่านให้ชาวบ้านได้นำมาต้มเป็นเกลือ
กลางคืนได้สัมผัสอุณหภูมิเย็นสมใจ
ที่ที่พักได้พูดคุยกับคณะเจ้าหน้าที่จากสำนักงานโยธาธิการและผังเมือง
จ.น่านที่มาปฏิบัติราชการที่บ่อเกลือ
ต้องขอบคุณที่ให้ข้อมูลที่เที่ยวฟาร์มเห็ดบ้านหัวน้ำ อ.ปัว เป็นโฮมสเตย์
หาข้อมูลเพิ่มในอินเทอร์เน็ตน่าสนใจทีเดียว วิวทุ่งนาและผจญภัยที่วังศิลาแลง จุดหมายในวันรุ่งขึ้น
เช้าออกเดินทางจากบ่อเกลือ
เที่ยวแรก 9.00
น. ซึ่งเป็นเที่ยวที่แน่นอนที่สุด
ทำให้พลาดไปเที่ยวศูนย์ภูฟ้าพัฒนา คนพื้นที่บอกว่าไร่ชาสวยมากเนื่องจากไม่มีรถโดยสารและบริหารเวลาได้ลำบาก มาถึงปัว 11.00 น.
โทรศัพท์ไปที่ฟาร์มเห็ด
ปรากฏว่าเต็มครับ กล้วยทอด!
วันธรรมดาแท้ๆ
เอาไงต่อล่ะที่นี้???
นั่งรถกลับไปตัวเมืองน่านก่อน ระหว่างทางมีสองแผนเกิดขึ้นคือ 1. ไปดอยเสมอดาว อุทยานแห่งชาติศรีน่าน
2. แพร่ ไปถึงขนส่งน่านถามชาวบ้านอีกล่ะ ไปไหนดี?
คำตอบจากพี่สาวคือ “ไปดอยเสมอดาวต้องไปเป็นคู่ มันหนาว ถ้ามาคนเดียวบ่ฮู้” ฮ่าๆๆ ผมก็ต้องไปแพร่ตามระเบียบ ตามกันต่อนะครับ...
“ภูผีเสื้อ”
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น